Marocco allroad april-mei 2016

Eigenlijk zou ik vandaag vertrekken voor een lang weekend bochtjes vreten in de Eiffel. Maar het is pisweer, ik heb ruim de tijd en vertrek daarom morgen maar. En dus... mooie gelegenheid om met jullie de reis naar Marocco te delen. Dit voorjaar was het dan eindelijk zo ver, na een keer uitstellen en nu na een winter voorbereiden, kon ik eindelijk mijn droom waarmaken om eens lekker lang op de motor te stappen. Ik ben uiteindelijk 6,5 week onderweg geweest met 10.000 prachtige kilometers.

De reis begon met 2 dagen snelweg naar Sete in Zuid-Frankrijk. Vanaf daar had ik een ferry geregeld naar Nador in Marocco. Dat scheelde me 2 dagen en vele kilometers door spanje (en daarmee ook bandenslijtage). De transalp deed het voortreffelijk. Ter voorbereiding had ik m helemaal nagelopen en vrijwel alle slijtage delen vernieuwd. Dat heeft zich trouwens bewezen, want ik heb geen enkele pech gehad, afgezien van wat losgetrilde onderdeeltjes. Een grote Africa Twin tank en progressieve vering maakten hem compleet.

De ferry was een avontuur op zich. Het begon met een flinke vertraging van een halve dag. Dat leverde een lange dag op de parkeerplaats op. Ik heb me kunnen vergapen aan alle busje die torenhoog waren opgeladen. 's Avonds laat konden we eindelijk de boot op, lekker slapen! De dag er op heb ik gebruikt om alle douaneformaliteiten te regelen, dat kostte maar 4 uur  We waren maar met 10 Europeanen op 500 Marokkanen, dus ik waande mij al in Marokko. Wat viel op: de mensen zijn zo aardig en behulpzaam. We hadden de grootste lol met z'n allen, ondanks de taalbarrière.

De ferry kwam in ochtend aan, de douana was vlot en in een half uur stond ik Nador. Wat een andere wereld zeg! Vooral ook erg arm, auto's die al 10 jaar niet meer door de apk komen in nederland maar hier rustig rond rijden. Wauw, gaaf! De route die ik van Wikiloc heb gehaald, stuurt me meteen offroad. De route loopt door het Bennin Snasser gebergte. Meteen is het erg mooi en er zitten ook al wat pittige stukken in die alleen met een motorfiets zijn te rijden. Een mooie eerste dag in marocco zo. Ik slaap in Oujda, een erg mooie stad met een prachtige medina. En wat valt me weer op: aardige mensen, ik wordt in de medina niet 1 keer aangeklampt en kan rustig rond lopen en alles bekijken.

Dag 2, nu wordt het spannend. Ik vertrek uit Oujda, dat is aan de Algerijnse grens en de route gaat me over de pistes naar het zuiden brengen. Maar in dit gebied liggen geen dorpen, de benzine is pas na 100 a 200 km te krijgen, de reisgidsen vertellen niets over dit gebied en ik heb ruim 700 km voor de boeg. Flink water inslaan dus, tank volgooien en maar gaan. Gelukkig zijn de pistes goed begaanbaar. De uitgestrektheid maakt grote indruk om mij, werkelijk niets of niemand te zien. En geen horizon, slechts af en toe een nomadentent. Einde van de wereld gevoel is hier te vinden.

De route loopt helemaal over pistes naar uiteindelijk Merzouga in het zuidoosten. Ik doe er 3 a 4 dagen over en aan het einde van elke dag zoek ik in het oosten een dorp op voor eten, benzine en een plek om te slapen. De dorpjes doen hier een beetje wild west aan, ze liggen in het grensgebied, er is geen begroeiing en de mensen leven volgens mij een beetje autonoom zonder veel bemoeienis van de overheid. Het leven is hier ruig en zwaar en dat is de mensen aan te zien. Ik kom in die dagen ook geen enkele europeaan tegen, laat staan motorrijders. Dit geeft me echt een 'reisgevoel', het ontdekken van nieuwe plekken en volgens mij is dit een heel puur stukje Marokko.

De pistes worden steeds zwaarder richting het zuiden. Regelmatig moet ik droge rivierbeddingen oversteken en krijg ik veel en grote kuilen en stenen te verwerken. Zowel voor mij als de Transalp is dit zwaar. De TA is net een trekker, hij rijdt overal doorheen maar het gewicht speelt me soms best parten. In de beddingen liggen veel losse stenen en stuifzand en ik kom er met moeite soms door. In deze dagen kreeg ik steeds vaker ook zand te zien en ik ontkom er niet aan dat ik soms ook stukken door het mulle zand moet omdat er geen andere mogelijkheid is. Remedie is gas blijven houden, de motor in beweging houden en z'n weg laten zoeken.

In het laatste stuk richting Merzouga rij ik over een fantastische route achter Erfoud langs. Hier rij je eigenlijk in de woestijn, maar er is veel afwisseling in landschap en ondergrond. Dit is gewoon al een hoogtepunt van de reis, zou ik nu naar huis moeten, dan is het dat allemaal al waard geweest. Zo mooi! Ik vind er ook mijn eerste Waterloo. Ik kom helemaal vast te zitten in het zand door een domme fout. Ik rij een rivierbedding in en zie te laat dat de route afbuigt het stuifzand in. Ik kom op een lage plek in het zand vast te staan, terwijl ik bovenlangs over een hardere ondergrond had kunnen rijden. Tot de koffers er in vast, het achterwiel heeft geen tractie meer. Dus motor omleggen, zand er onder gooien en zo weer een paar meter verder komen totdat ik weer vastzit. Op dat moment is het 35 graden en zowel ik als de Transalp zijn tegen het oververhitten aan. Ik doe het rustig aan en na een uurtje ploeteren komen we weer op vaste grond.

In de tussentijd komen de dromedarissen nieuwsgierig kijken waar ik mee bezig ben. Dat is een gaaf gezicht!

Ik eindig de dag aan de voet van Erg Chebby, de grootste zandduinen van Marokko. Ik ben behoorlijk afgemat en neem een super hotel met zwembad en mooie kamer. Hier blijf ik een paar dagen om te relaxen, de motor een beurt te geven en in de omgeving wat korte tochten te maken. Het hotel en het personeel blijken echt super te zijn, wat een toffe lui. Ik mag gebruik maken van hun garage en compressor. Ook wat overlanders en motorrijders die hier komen, goed eten en een fantastische plek precies aan het zandduin. (tip: Atlas du Sable).

Uiteindelijk verblijf ik 3 dagen bij Erg Chebby. Het is hier zo giga mooi rijden. Ik ben door de dakar helemaal aangestoken door de beelden van de motorrijders die door de duinen racen. Ik rijd zelf een rondje om het zandduin heen en besluit uiteindelijk ook de Transalp de duinen op te jagen. Mooi om te doen, maar de transalp is er echt veels te zwaar voor. In die dagen in het zand leer ik wel heel veel over de rijtechnieken en het lukt me steeds beter om op mijn gemak door het zand heen te rijden.

In de volgende dagen wil ik via de zuidzijde offroad langs de Algerijnse grens naar Mhamid en Foum Zguid. Voor het stuk naar Mhamid wordt ik gewaarschuwd dat het veel zand is en aangezien ik alleen reis en dit een one way route is van meer dan 200km besluit ik het risico op vast komen zitten of zonder benzine staan niet te nemen. Doel is heelhuids thuis komen. Dus ik maak een mooie asfalt rit over Zagora.

Voor Mhamid kom ik in een zandstorm terecht en besluit niet verder te rijden dan Tagounite. Vanaf daar pak ik wel weer de offroad route op en rijdt dan via een heel erg mooie maar flink zware piste naar Foum Zguid. Je komt dan weer langs wat zandduinen (ik haal er een cola in een tentenkamp), een heul heftige steenpiste en een droog gevallen meer. Hoe afwisselend wil je het hebben?

De steenpiste is een mooie test voor de Transalp, als hij bij dit geweld heel blijft, dan is het helemaal in orde want zwaardere klappen dan dit kan een motor haast niet krijgen. Mijn vering schiet regelmatig te kort, ik verwacht lek te rijden en een afgescheurd kofferrek zou me ook niet verbazen. Maar aangezien ik alles in nederland nog eens extra verzwaard heb voor vertrek, blijft alles heel. Alleen de benzinekraan is wat losgetrild en lekt wat. Maar dat is makkelijk weer vast te zetten. Ook ben ik blij met een extra stevige carterplaat, die heeft veel klappen opgevangen die dag.

De dagen die hierop volgen, rij ik veel asfalt kilometers. Ik ben bijvoorbeeld nog naar de Atlantische kust gereden om misschien nog wat te surfen. Maar er staat geen wind, het is wat fris (als je net uit de woestijn komt ja..) en uiteindelijk besluit ik de zuidelijke atlas op te zoeken. Hier blijken ook hele mooie asfaltweggetjes te liggen en ik vermaak mij goed rondom het dorpje Tafraoute. Ik probeer een route van Wikiloc uit die me door een canyon gaat leiden. Om er te komen is het al prachtig offroad. Ik kom in een heel afgelegen verlaten dorpje terecht, een beetje spooky. En dan is er geen pad meer te bekennen. De canyon zie ik wel liggen en ik besluit de Transalp er naar toe te leiden. Het gaat omlaag en af en toe heb ik afstapjes over stenen van een halve meter groot. Pittig! Ik rij een uur door de canyon maar het is zo zwaar en smal dat ik besluit dat het niet veilig is voor mij. Als er wat gebeurd, kan niemand mij hier komen ophalen. Ik keer om en met flinke moeite kom ik weer in het verlaten dorp uit. Mooie ervaring rijker en verstandige keuze

Vanaf Tafraoute pak ik de route op die me diep in de Atlas bergen brengt. Ik vind toevallig een prachtige groene vallei, die wat weg heeft van de tropen zo groen als het is. Het smalle pad loopt langs allerlei huisjes omhoog richting een bergmeer, heel erg mooi. Het laatste stuk durf ik niet verder omhoog omdat het de afmeting van een wandelpaadje krijgt en de vele losse stenen en steile helling beloven een niet al te goede afloop als ik doorrijdt. Ik draai om en bij wat locals eet ik een omelet en zit lekker wat te kletsen. De route komt uiteindelijk via een steile bergpas weer op een asfaltweg uit. De rest van de dag rij ik met uitzicht op de besneeuwd bergtoppen verder, continue op een hoogte van 2000 meter. Prachtig. Dit was wel een lang dagje rijden, ik heb 10 uur in het zadel gezeten. Als het zo mooi is, kan ik gewoon niet stoppen met rijden.

De dagen erna rij ik rond langs een aantal hoogtepunten (letterlijk en figuurlijk) zoals de Dades vallei, de todra kloof en het dorp Imilchil. Ook maak ik een mooie zware tocht door een canyon die de Dades en Todra kloven met elkaar verbindt. Hier verlies ik ook mijn actioncam, de beugel scheurt af waaraan hij gemonteerd zat. Vanaf dan geen filmpjes meer Ik rij nog terug maar aangezien er op dat stuk niet echt een pad was en ik gewoon een weg over de stenen had gereden, kon ik mijn spoor niet terug vinden.

Het wordt ook nog even spannend als de canyon toch meer tijd in beslag neemt dan verwacht. Ik heb voor het eerst de tank niet vol gegooid aan het einde van de dag. Ik ben al uren a het trial rijden door de canyon en verbruik zo toch nog heel wat peut. Uiteindelijk rij ik met geknepen billen naar het dichtstbijzijnde grote dorp en vind daar een tankstation. Joepie, ik had minder dan een litertje over.

Een echte aanrader is de route vanuit de Dades kloof naar het dorp Imilchil. Via een lange bergpas kom je uit op ruim 2900 meter. De piste is niet al te moeilijk, maar heeft heel veel bochten en erg mooie uitzichten. Hier vindt je de echte Atlas en de mensen zijn hier ook prachtig.

Foto's zeggen meer dan duizend woorden, dus de atlas zal ik verder niet verwoorden dan met 1 woord: waanzinnig!

en nog wat foto's

meer ..

nog een paar

En nog wat sfeer platen om te laten zien hoe waanzinnig mooi marocco is

laatsten

Tot slot heb ik nog een mooie route gereden naar het noorden. Tussenstop in de mooie stad Fez, super fijn hotel aan de rand van de medina en een veilige stalling voor de motor. Daarna door het rifgebergte naar Chefchaouen (de blauwe stad) en door naar Tanger Med. Dat is een fijne haven met prettige douane, heel modern. In 1,5 uur varen stond ik weer op spaanse bodem. Via de binnenlanden en de Pyreneeën ben ik terug gereden naar frankrijk. Vanaf daar de snelweg weer op, ik moest 2 dagen daarna weer aan het werk 

Als ik had geweten dat Marokko zo mooi is, was ik 15 jaar geleden al gegaan. Wel ben ik blij dat ik met flinke off road ervaring het avontuur ben begonnen. Er waren stukken bij die je zonder ervaring niet tot een goed einde kan brengen. En tevens heb ik weer veel bijgeleerd, vooral wat betreft het rijden in zand.

Het lijkt me leuk volgend voorjaar weer te gaan en dan een klein groepje te gidsen. Samen is toch fijner en veiliger, ben ik achter. Mocht je dus tips en trics over het land of de route willen hebben, hulp bij het sleutelen/ voorbereiden van je motor en wat offroad training in Nederland willen krijgen ter voorbereiding, laat dan wat van je horen. Lijkt me leuk een paar enthousiastelingen op sleeptouw te nemen door dit mooie land!

Prachtig verslag & schitterende foto's Richard  . Sommige plekjes zijn herkenbaar  . Een mooi land idd!
Dapper dat je zo'n avontuur alléén aandurft!

Zeer leuk om je reisverslag te lezen. En mooie foto's.
Het lijkt mij gaaf om te doen, maar met enkel een jaartje asfalt ervaring weet ik niet of ik dit zou kunnen :-\
Ik wacht wel op je vervolg reisverhaal 

Leuk verslag! En mooie reis!

Dat je de nodige off road ervaring hebt is wel te zien aan die route waar je over de rotsen/stenen rijdt. Mooi om te zien en het getuigt van de nodige lef om dat zonder support te doen.

Ik voel me zeker geroepen om een keer een training te volgen met mijn AT en misschien een keer mee op een trip.

Moooi! Ik zie een bucketlist reisje 

Hallo Richard,

Wat een mooi reisverslag van een even zo mooi land.
Ik heb er samen met mijn vriendin 3 weken lang door heen gereisd (m.n. west, midden en noord) en jouw foto's en verhalen zijn voor mij een feest der herkenning.

Zéér vriendelijke mensen ontmoet, mooie plekken gezien en heerlijk gegeten.
Als je volgend jaar weer gaat dan houd ik me aanbevolen, al kan ik geen 6,5 week vrij nemen.
Ik heb weinig off-road ervaring op de motor, maar wel heel veel gemountainbiked vroeger.

Stof tot nadenken... iemand een suggestie voor een leuke off-road rit binnenkort?