Op halve kracht.

Lees dit nu pas, wat een verhaal...poehh...
Veel beterschap!!!!

Dag allemaal,

Ik was al tevreden dat dit topic weer wat aan het zakken was...…, maar Huib zoals beloofd doe ik dus even een update.

We zijn alweer dertien weken verder sinds mijn aanvaring met dat helse zaagmachine. Het gaat de goede kant op al gaat het allemaal tergend langzaam. Alle verbandmiddelen zijn van mijn hand af en ik zit zoals eerder gezegd nog midden in het revalidatieproces. Nadat ik iedere ochtend mijn arm en vingers masseer kan ik wel weer een vuist(je) maken. De pink en ringvinger gebruik in zolang de zenuw ervan nog niet geheeld is als thermometer. Hou kouder het is, hoe krommer ze staan.  ???

Ik loop dus de hele dag met een soort wantje over mijn linkerhand.  Eén van de oefeningen is kneden in een soort medische klei. Ik doe dan net of dit de koppelingshendel is en droom er dan van dat ik weer aan het rijden ben.  : Zo’n drie keer per week ben in voor de therapie in het St. Antoniusziekenhuis in Nieuwegein.

Het trauma tussen de oren begint ook al aardig te slijten. Verwijten doe ik mezelf niets, maar aanvaarden dat je lichaam niet meer doet wat jij wil is een andere beleving. De maatschappelijk werkster waar ik al twee gesprekken mee heb gehad begrijpt intussen dat motorrijden meer is dan aan de gashendel draaien. Het is beleving... een lifestyle!

Ook heb ik al weer  op de motor gezeten…., in de schuur dat wel te verstaan….. De echte koppeling intrekken zit er nog niet in.  :-[ Maar ik houd moed, stukje bij beetje wordt de hand weer sterker. Het hout dat ik aan het zagen was dat ligt er nog. Ik heb mezelf voorgenomen om daarmee verder te gaan als mijn hand daar weer sterk genoeg voor is.  Als ik dat niet doe dan kan ik net zo goed nu al achter de “Geraniums” gaan zitten.  We hebben nog even voor de openingsrit, laat dat mijn eerste doelstelling maar worden. 

Groetjes
Fred

Geweldig Fred. Machtig mooi, jouw positieve insteek en het in alle eenvoud stellen van doelen. Keep the sunny side up en heel veel succes met herstel en revalidatie.

Grt. Han

Hallo Fred,

Dank voor het updateje
Goed om te horen dat het vooruit gaat, ook al is het maar langzaam.
Hou die positiviteit vast, zien we je bij de openingsrit 

Heel veel succes met het verdere herstel.

Groet,
Herman

Dag allemaal,

Omdat ik gemerkt heb dat er best wel wat mensen zijn die belangstellend willen weten hoe het met mijn hand/arm is, doe ik toch maar even een update.

Als je precies wil weten wat er gebeurt is dan moet je deze topic maar even teruglezen. Terugkijken doe ik niet meer, daarom ben ik vanmiddag maar weer eens op de motor gekropen om te zien of ik de koppelingshendel ook tijdens het rijden kan bedienen.

Tijdens de revalidatie heb ik het er vaak met de therapeute over gehad. Het revalideren richtte zich er op een gegeven moment zelfs op. Iedere week een keer in een soort handvat met hendel knijpen om te zien hoeveel kracht ik in mijn linkerhand had. Het liep op van 3, 5, 7, 10, 13  tot, aanstaande donderdag weet ik het, hopelijk een kilootje of 18. Dat is wat je nodig hebt om de koppeling in te trekken. Die therapie van a.s. donderdag zal één van de laatste zijn, omdat ik zo’n beetje genezen ben van de verwonding die ik in september vorig jaar opliep.

En ja, er blijft een beperking over. Een aantal kleine spiertjes in de hand zullen het niet meer gaan doen, maar daar is mee te leven. Ik kijk dan maar om me heen naar al die mensen die vrolijk leven met veel meer beperkingen dan die ik nu heb.

Dus a.s. zondag is het zover. De “opstaprit” kan op een veilige manier gereden worden en dat was in september een van mijn belangrijkste doelstellingen.

Tot dan in Elburg.  )

Groetjes en bedankt voor al die warme belangstelling van jullie allemaal.  :

dat is een felicitatie waard!!!

GEFELICITEERD!!!

Mooi dat je je doelstelling hebt gehaald, Fred. Mission accomplished    en veel plezier a.s. zondag.

Fred


Supermooi dat je er weer bij bent ( met motor).


Sta zondag even stil bij de motor van Marie Louise daar zit een koppelingbekrachtiger op.
Simpel apparaat wat de benodigde kracht om de koppeling te bedienen met max 45 % terugbrengt.
Misschien is dat wel iets om te gebruiken.


Ik kijk er naar uit je weer te zien.


Groet Hans

Dus naar mij toe was een soort test case.
Je (hand) was alleen een beetje blauw, maar na een paar bakken hete koffie ging het wel weer.
Verder zag het er goed uit, gelukkig is alles eraan blijven zitten, maar ook oppervlakkig raken
geeft veel schade, maar dat heb je zelf gemerkt.
Succes met de openingsrit

Ik koppel normaal niet bij het schakelen (behalve in 1 zetten en 1  naar 2 ). Is gewoon simpel truukje als jet het één keer weet. Met voet beetje druk zetten, gas terug en hij schiet zo in andere versnelling. Terug gaat lastiger dan op.

Begod Fred... dit is de eerste keer dat ik van je zaagongeval lees. Ik kom dus te weinig op het forum en wanneer ik er op lees wandel ik waarschijnlijk veel te weinig door het bos van draden en de praathoek sla ik steeds over.

Je zegt het terecht er zijn mensen die er slechter aan toe zijn. Fijn te horen dat je zo goed herstelt en dat de revalidatie je sneller vooruit helpt.
Dus morgenvroeg zit je op de brommer voor de opstaprit... fantastisch is dat en enorm veel rijplzier gewenst.

Hoop je nog snel eens te ontmoeten... zit veel in het werk momenteel (erg voor een gepensineerde hé)
Ik zag je de laatste maal toen ik je filmde op het 20 jaar NTT en bij je thuis voor de kascontrole.
Fijne man ben je en bedankt voor al wat je voor de club doet.
Groetjes

Wim

Hallo Fred,

Ben nog niet zo lang hier op het forum en lees nu het bericht van je zaag-ongeluk. Goed om te lezen dat het al veel beter met je gaat en inmiddels al een ritje hebt meegereden. Ik heb dan ook diep respect voor de manier waarop je ermee verder bent gegaan.
Een ongeluk zit in een klein hoekje maar het kan ons allemaal overkomen. Dat besef je vaak pas als je erover leest zoals hier of het zelf meemaakt. Kan begrijpen dat dat een hele impact op je leven hebben kan.

Nogmaals respect dus en nog veel veilige kilometers gewenst met je motor!