A men only month

Na bijna een jaar van voorbereiden is het nu zover, ‘A men only month’.
Het Internationaal Transalp Treffen (ITT) in Griekenland van donderdag 17 tot zondag 20 mei a.s. was de aanleiding om de Balkan, Griekenland en Turkije verder te gaan verkennen. Al snel werd er een groep van zes gelijkgestemde Transalpclub Leden gevormd die met elkaar een maand op pad gaan. De groep bestaat uit:
Fred Wansleben (Honda Transalp XLV 650)
Jan vd Berg (BMW GS R 1150)
Rob Blom (BMW GS R 1150)
Martin Visser (Varadero)
Rob Geelen (Honda Africa Twin RD07)
Bram van Alphen (Honda Africa Twin RD07A)

Kort samengevat:
We gaan met 6 motorrijders op pad en rijden in tweetallen. 's Avonds treffen we elkaar op een afgesproken punt en 's ochtends gaan weer in tweetallen op pad.
Om jullie een indruk te geven waar we naar toegaan is de route bijgevoegd die je in Google Earth kan bekijken. Als je de route wilt bekijken moet je wel eerst Google-Earth op je pc installeren (freeware). Klik vervolgens op het bijgevoegde bestand en de rest wijst van zelf.

In totaal gaat het over ongeveer 9.000 km en maken we per dag ongeveer 10 rij-uren. Als we terug zijn zullen we dus niet uitgerust weer aan het werk gaan.

We rijden alleen maar binnendoor, snelwegen en provinciale wegen zijn taboe. Daar waar er off-road mogelijkheden zijn gaan we off-road dan wel onverhard. Als je ons wilt volgen dan is dat mogelijk. Donderdag ochtend zet Rob Geelen een baken aan dat om de 5 minuten een signaal afgeeft dat signaal wordt vertaald naar een spoor op een digitale kaart waar de signalen onderling met elkaar worden verbonden. Rechts boven in het scherm kan je kiezen voor een normale kaart weergave of voor satelliet weergave zodat je ook het landschap kan bekijken waar we doorheen rijden. Voor de kaart met ons spoor zie:
www.greenalp.com/RealtimeTracker/index.p...uestpassword=rob2itt

Aanvulling 13-5-2012: Het blijkt dat de GPS tracker een max afstand kan weergeven. In de praktijk betekent dit dat het oudst gereden deel van de gereden wordt verwijderd om het actuele deel weer te kunnen geven.

De route in het kort:
Vandaag, maandag 7 mei zijn Rob Blom, Martin de Visser en Jan vd Berg vanuit Nederland vertrokken, zij rijden in drie dagen binnendoor naar Holzgau in Tirol (Oostenrijk). Fred is zondag avond 6 mei al naar Dasburg in de Zuid-Eifel gereden en sluit maandag avond bij hen aan.
Rob Geelen en Bram rijden woensdag ochtend om 06:00 uur met de bestelbus van Rob, waarin onze Twins staan, naar Holzgau, waar we aansluiten bij de anderen.
Vanaf daar gaat de rit naar het zuiden van Oostenrijk, de grens over naar Italië, Slovenië, Kroatië, Bosnië. In Mostar (Bosnië) hebben we een dag 'rust' gepland om daar de omgeving te bekijken. Mostar staat op de werelderfgoedlijst en als je er dan toch bent ............
Vervolgens zetten we koers naar Dubrovnik in Kroatië, Montenegro, Albanië, Griekenland. In Griekenland rijden we naar Kullini in de West Poleponnese dit punt zie je aan het einde van de lichtblauwe route. Bij dat punt staat de tekst vermeld: 'ITT 2012 Olympia Golden Beach' daar verblijven we van donderdag middag 17 tot zondag ochtend 20 mei.
We hebben daar een internationaal treffen met ongeveer 150 deelnemers die allemaal op Honda V-twin all-road motorfietsen rijden.
Ja, ik moet toe geven 2 van de 6 in onze groep rijden met een BMW GS maar die hebben dan ook op strategische plaatsen langs de route onderdelen opgeslagen liggen zodat ze ...........  mogelijk zelfstandig rijdend ook de eindstreep gaan halen  :
Tijdens ons verblijf in de Peloponnese gaan we  verschillende historische plaatsen bezoeken die ook op de werelderfgoedlijst staan.
Zondag ochtend 20 mei zetten we koers naar het kanaal van Korinthe en vervolgens richting Turkije. Bij Eceabat (Turkije) varen we over naar het Aziatisch deel van Turkije en rijden dan eerst richting Troje, je weet wel van dat paard, waarna we richting Istanbul rijden. In Istanbul steken we de Bosporus over. Vanaf Istanbul rijden we naar het noorden. Bulgarije, Roemenië, Hongarije, Oostenrijk (Zams - Holzgau). Op de kaart zie je vanaf Istanbul twee routes naar het noorden gaan. De paarse route is de alternatieve route voor het geval we in tijd nood komen.
In Roemenië rijden we door Transsylvanië en willen we de Transfagarasan route rijden, bekend van Dracula, Frankenstein en Jeremy Clarkson van Top Gear. De vraag is of deze route, die alleen overdag geopend is, eind mei toegankelijk is.

Afhankelijk van de internet mogelijkheden zullen we dagelijks een kort update van onze reis geven.

Tot over een MAAND   

==========================================================================
Dag 1: 7 mei 2012
Rob Blom en Martin Visser zijn vanaf Sliedrecht naar Dasburg in de Zuid Eifel gereden. Afstand ongeveer 295 km. Gehele route mooi weer. Jan zou bij Hasselt (België) aansluiten maar miste de 'boot' en is vervolgens alleen naar Dasburg gereden. Fred was zondag al ingekwartierd in hotel Daytona en heeft maandag Luik - Bastenaken - Luik verkend en zijn respect voor wielrenners is met stip gestegen.

Dag 2: 8 mei 2012
Van Dasburg naar de Vogezen
We drinken een bakkie koffie als de telefoon van Martin gaat.
Ja met Martin Visser, ja die kom ik dan wel ophalen en hij beëindigd het gesprek. Dat was  hotel Daytona, ik heb mijn toilettas laten liggen. Fred vraagt, Martin je kan die spulletjes toch nieuw kopen? Je zag Martin denken van “hoe heet het....nou dat doe ik mooi niet en als ik mijn baard laat staan dan is mijn bijnaam aan het einde van de reis Paulus de Boskabouter...... zal ik maar zeggen....”  Martin en Jan zijn terug gegaan en RobB en Fred trokken verder richting de herberg Les Tronces (ook een buiteland bestemming van de TCN uit het verleden)

Dag 3: 9 mei 2012.
Bij Rob G en Bram ging de wekker om 05:00 uur af. Na een stevige bak koffie om 06:15 uur weggereden vanuit Bleiswijk. Voorspoedige reis met de bus, in Duitsland de nodige STAU ivm wegwerkzaamheden, maar uiteindelijk om 17:30 uur aangekomen bij Hotel Neue Post in Holzgau in Oostenrijk, afstand 890 km.

Jan, Rob B, Martin en Fred van Les Tronces naar Holzgau
Pluvius stond ons bij het vertrek al weer op te wachten en terwijl we de Vogezen verder introkken werd het zicht bovendien minder dan niets. Boven op de Ballon de Elzas was er een tank leeg. Fred had een twee liter reserve tankje bij zich.
Vraag van de dag!
Stel, in de regen en mist en boven op de Ballon de Elzas staat iemand met een lege tank en Fred heeft een reserve tank met twee liter benzine.  Hij kan er voor vragen wat hij wil. De ander biedt grof geld.
Kan die ander deze kosten van de belasting aftrekken....? Het antwoord doet er eigenlijk niet toe.
Maar wie stond er met een lege tank?  :
Gisteren zijn we van Les Tronces in de Vogezen naar Oostenrijk gereden via Zwitserland natuurlijk. De zijn over de grote ballon gereden maar het zicht was binnenkant vizier, soms was de mist zo dicht dat je moeite had met de motor binnen de lijntje te houden, de motoren werden gratis gewassen, hetzelfde gold ook voor ons, vervolgens werd het droog en konden we weer een beetje doorrijden. Vervolgens door Frankrijk gereden en dus de grensrivier over.  Onderweg genoten van de bloesem in de bomen. Frankrijk om deze tijd staat vol met velden koolzaad en paardebloemen en boterbloemen dus een gele omgeving.
De reis door Zwitserland verliep goed behalve in St. Gallen, wat een drukte, even langs de Bodenzee gereden en toe verder naar Holzgau in Oostenrijk. Het was inmiddels na de spits en de Oostenrijkers zaten waarschijnlijk aan tafel de weg was recht en de weg was krom en ging omhoog en omhoog en dan sta je ineens in de sneeuw. Gelukkig de binnenvoering er nog in het motorzaak wat de koude was goed waar te nemen.
Door diverse tunnels met flitslichten gereden maar al met al waren we pas om 20.45 in het hotel.
Daar werden we opgewacht door Bram en Rob G. Snel aan tafel en daarna de sterke verhalen...

Dag 4: 10 mei van Holzgau (Oostenrijk) naar Meduno (Italië)
Voor deze dag stond er een route gepland van 428 km. Al na 20 km werden we geconfronteerd met een afgesloten pas. Uiteindelijk moesten wel aan de andere kant van een berg zien te komen dus werd er snel een alternatief gezocht. Dit tafereel herhaalde zich enkele keren die dag met als gevolg dat het een route werd van 503 km. Het venijn van de route zat in de staart. De laatste 50 km was in het donker over 2 passen in de Dolomieten. Martin heeft een poging gedaan om het aantal bochten te tellen maar na 5 minuten waren het er meer dan 120! Rob G, Jan en Bram reden reden in het aarde donker en in de bochten zat geen herkenbaar terugkerend patron dus was het bijzonder oppassen. Om je een idee van de bochtigheid te geven, als je voorganger meer dan 25 meter voor je reed zag je hem niet meer. De laatsten waren om 22:30 uur binnen. Het was me een dagje wel zo vanaf 0845 uur.

Dag 5: 11 mei van Meduno (Italië) naar Otocac (Kroatië) gepland 390 km gerealiseerd 415 km.
Deze rit leek qua afstand een eitje te worden. De start was een herhaling van waar we gisteravond mee waren geeindigd. Bochten bochten bochten en nog eens bochten met ongeveer 30 meter rechtuit en onder een stijgingspercentage van 16% en meer. 16% was de einige aanduiding die we gezien hebben, daarna geen aanduiding meer maar het werd steeds stijler.
Om 12:00 uur de grens overgestoken van Italië naar Slovenië over een pad niet breder dan 2,5 m.
Uiteindelijk bleken de route makers iedereen goed bij de neus te hebben genomen qua afstand. De laatste drie kwamen om 21:00 uur aan bij het hotel. Bij zeker 1 rijder hoorde ik de opmerking, `wat er ook gebeurt morgen ben ik uiterlijk om 19:00 uur in Mostar´. We gaan het zien.

Dag 6: 12 mei van Otocac (Kroatië) naar Mostar (Bosnië - Herzegovina)
De route was over een afstand van 498 km gepland maar vanwege een mogelijk lastige grenspassage met Bosnië Herzogovina hebben we die ingekort tot 415 km.
Martin, Rob B en Fred reden vandaag met elkaar. Onderweg hebben de heren zich te goed gedaan aan speenvarken en -lam. Onderweg vele verkeers- en radarcontroles tegengekomen maar er zonder kleerscheuren vanaf gekomen.
Jan, Rob G en Bram reden vanaf het hotel Otocac direct off-road om de spieren op te warmen. Vervolgens gepoogd om een natuurgebied te doorkruisen hetgeen in meerdere opzichten weer een bijzondere gebeurtenis werd. Bij het inrijden van het gebied werden we begeleid door op hol geslagen koeien en als kers op de pudding werd er door een valse herdershond de achtervolging ingezet die gevaarlijk dichtbij de kuiten kwam. De herdershond had gelukkig aanzienlijk minder brandstof voorraad dan een all-road motor na ongeveer 400 meter gaf het kreng het op. Het pad door het bos werd de weggeblokkerd door dikke omgevallen bomen die op geen enkele manier te passeren waren. Er zat niets anders op dan de zelfde weg terug te nemen, dus weer langs de valse herdershond en de koeien. De boer had ons kennelijk al weer van verre horen naderen en had waarschijnlijk de koeien preventief op stal gezet te voorkoming van zure melk. De hond ondernam nog twee keer een poging maar had al snel in de gaten dat hij kansloos was. Om 11:00 uur staken we gezamenlijk de grens met Bosnië H over.
De radarpalen in Bosnië fotografeerden gelukkig alleen tegemoed komend verkeer dus daar hadden we weinig van te vrezen. De mobiele controles daarentegen bleken zeer effectief  :  :-X
Op ongeveer 135 km voor het eindpunt kon Bram niet meer op z'n AT zitten. De achterband ging de zelfde kuren vertonen als de voorband die vlak voor het vertrek nog was vervangen. Bij het rijden op snelheden tussen de 80 en de 110 kwam de motor in een cadans waardoor hij last van z'n rug kreeg. Jan boodt spontaan z'n GS aan. Bij het rijden met de GS zakte de rugpijn weer weg en kon het eindpunt rijdend worden berijkt.
De wens van .......  om eens een keer voor 19:00 uur op de bestemming te zijn is uitgekomen, de club die zich `culinair` wilde verwennen redde dit niet 

Dag 7: 13 mei Rustdag in Mostar
Vandaag zouden we met elkaar Mostar gaan bekijken. Jan die vroeger eigenlijk al het klooster in had gewild maar het celibaat niet aan kon besloot om vandaag een beroemd klooster te gaan bezoeken even ten oosten van Mostar. Toen hij, bij aankomst had aangegeven dat hij eigenlijk wel een beetje een collega was, kreeg hij een uitgebreidde rondleiding door het klooster een aan aanmelding formulier voor het geval hij zich nog een keer zou bedenken. Jan kwam wel verdacht laat terug, had reuze honger en vertelde dat hij naar Sarajevo was geweest, ja ja de beroemde tram van Sarajevo had hij niet gezien ...... 
Het bezoek aan het oude stadscentrum was zeer indrukwekkend. De sporen van de oorlog zijn nog duidelijk aanwezig. In puin geschoten / opgeblazen huizen en panden met duizenden kogelgaten waren een zichtbaar bewijs van de verschrikkingen die hier 19 jaar geleden zich hebben voorgedaan. Aan het herstel wordt nog steeds gewerkt en het oude centrum wordt weer geheel in oude glorie hersteld en doet weer recht aan de titel werelderfgoed.

Dag 8, 14 mei van Mostar (Bosnië-Herzegovina) naar Barbullush (Albanië) gepland 427 km.
In verband met het zeer slechte weer hebben Martin, Rob B en Fred de route ingekort tot 390 km. Rob G, Jan en Bram wilden de geplande route rijden hebben uiteindelijk 517km gereden.
Het gebied tussen Mostar en Dubrovnik wordt gekenmerkt door vele grensovergangen tussen Bosnië / Kroatië.  De confrontatie met de Kroatische grenspolitie beloofde aanvankelijk een streep door ons plan om door de bergen naar Dubrovnik te rijden. De weg was alleen toegankelijk voor bewoners van het gebied en de grenswachter had bij aanvang dienst een liter azijn gedronken. De man was resoluut maar na een ‘goed’ gesprek met uitwisseling van wat spiegeltjes en kraaltjes bleek er ineens van alles mogelijk.  Dit tafereel herhaalde zich die dag nog diverse keren maar uiteindelijk hebben we de weggetjes kunnen nemen die we wilden.

Aangekomen in Dubrovnik wilden Rob G, Jan en Bram toch wel graag in de oude vesting kijken en lunchen, maar waar laat je, je motor en je regenpak? De lokale brandweer bood uitkomst.
Na Dubrovnik richting Montenegro onderweg lag er nog een mooi smal all-road pad de berg op. Na 2 uur rijden kwamen op een plek waar we niet verder konden vanwege sneeuw en ijs op het pad. Gelet op de breedte van het pad en de diepte van de afgrond hebben we maar besloten om terug te rijden. Dit betekende weer 2 uur sturen naar beneden.  Halverwege heerlijke goulash gegeten in een schitterende zaak waar we die dag de enige klant waren. Volgens ons werd de het vlees op gaar getest  door de eigenaresse, zonder onder en boven gebit. Als gevolg van het e.e.a. lagen wel fors achter op het schema en besloten we een overnachtingsplek te regelen in Montenegro. In het donker, geen straatverlichting, en geen wegbelijning en reflectoren langs de weg was het rijden in de stromende regen een hachlijke zaak geworden.
Martin, Rob B en Fred waren ondertussen in Albanië aangekomen en hebben daar overnacht bij een Nederlandse stel dat ontwikkelingswerk doet en een B&B runnen in Barbullush.

Dag 9, 16 mei vanaf  Ioanina naar Kilini **** km.
Een droge dag die we goed konden gebruiken om o.a. aan het gladde asfalt in Griekenland te wennen. De route ging met een grote slinger door de Griekse bergen. Daar stelden we vast dat de Grieken de zelfde werkwijze hanteerden als de Albanezen, kilometers weg in aanleg/onderhoud. Geweldig daar kwamen we toch voor? Het werd alleen ff wat minder toen een Griekse bestuurder van een betonmixer van mening was dat hij ons ongevraagd moest laten zien dat hij een uitstekende bestuurder was en met 100 km/h bergafwaarts achter ons aan denderde. Nu waren we informele wedstrijdjes met locals wel gewenst maar een dikke betonmixer achter je aan dat is ff wat anders. We lieten hem maar ff voorbij gaan.
Bij de eerste stop in Arta (bekend om zijn brug) kwam Jan er achter dat er ’s nachts een kolonie mieren intrek in zijn helm hadden genomen. Op het terras raakten we aan de praat met een lokale sinaasappelboer die ons liet delen in zijn heerlijke sinaasappels. Voor de brug bij Patra kwamen we de andere groep, Martin, Fred en Rob B weer tegen. Het noordwestelijk deel van de Poleponese was aanvankelijk een deceptie tov wat we de laatste dagen gewend waren. Dat deel slaan we dus maar over. Het vinden van het Greco Oasis hotel leek wel op een ge coaching opdracht maar dan zonder coördinaten. Na een zoektocht van ruim bijna een uur hadden we het dan toch gevonden. Bij aankomst werden we opgewacht door twee kampbewaaksters die speciaal  vanuit Nederland waren ingevlogen.Vervolgens werden we allemaal toch wel wat overdonderd door de luxe van het hoofdgebouw. Zo, dat hadden de Grieken toch maar ff mooi voor ons geregeld. Inmiddels was het toch alweer 21:00 uur geworden en de keuken ging om 21:30 uur dicht dus hub met motorpak aan het restaurant in. De overige gasten van middelbare leeftijd en naar schatting 4x modaal keken ietwat verbaast op toen er in eens uit het niets een stelletje zwervers het restaurant binnenvielen. Inmiddels zagen niet alleen de motoren er als een varken uit maar de bestuurders ook. Moe maar voldaan werden we met onze bagage per golfkar naar ons appartement gebracht.
Een stlzwijgende afspraak was om de laarzen vooral ’s nachts buiten te laten uitademen. Onbewust werkte Bram mee aan een droge laarzen test maar daar kwam hij de andere ochtend pas achter.

Dag 10, 17 mei West Poleponnese ** km
Vandaag maar weer wat rust genomen. De andere deelnemers aan het ITT zouden immers in de loop van de dag aankomen. In de ochtend eerst maar eens de afgelopen dagen ‘geëvalueerd’. Unaniem was iedereen het er over eens dat we ons uitgangspunt, mijden van ( auto)snelwegen en brede provinciale moesten handhaven. Unaniem waren we het ook eens dat we het tempo, de rijtijd per dag onder de zelfde omstandigheden na het ITT niet nog eens 12 dagen, zonder rustdag, zouden kunnen volhouden. Daarbij gezegd dat de wegen en paden in Turkije en Bulgarije nog slechter zouden worden. Vb: voor een stuk van 395 km door Noord-Turkije en Bulgarije zouden we meer dan 10 rij uren nodig hebben en dan moet er ook echt niets tegen zitten. Dat er niets tegen zal gaan zitten dat is een illusie dat hadden we al eerder ondervonden. Met pijn in het hart werd het deel van de route door Turkije geschrapt om verder geen concessies te hoeven doen aan de uitdagende route die nog voor ons ligt. Het schrappen levert 3 dagen op die we nu kunnen inzetten in het deel tussen Killini en Wenen / Bratislava en bijgevolg kunnen we de Transfalgarsan routeen mogelijk zelfs ook de Transsylvanië route  nu voor het weekend rijden en desnoods twee keer. Dat dit deel van de route niet geschrapt zou worden stond voor een ieder als een paal boven water.
Oh ja inmiddels is het ff 4 dagen geen men only month meer, we hebben zoals eerder gemeld 2 kampbewakers erbij gekregen maar daar nemen we zondag ochtend weer afscheid van. Valt dus nog net te overleven.
's Middags met de Grieken een ruïne vn een kasteel wezen bekijken maar voordat we vertrokken kwam Bram er achter dat er ongeveer 5 cm water in z'n laarzen stond. Hij had gister avond in het donker de automatische sproeiinstallatie over het hoofd gezien.

Dag 11, 18 mei, West Poleponese respectievelijk ** en ** km.
Jan en Fred gingen een dagje met de Grieken opstap voor een foto rally wat zaterdag avond voor hilarische taferelen moet gaan zorgen. De anderen zijn een dagje uit geweest met de dames. We moesten  bij vertrek plechtig beloven geen off-road te gaan rijden. Tja wat zullen we er van zeggen, je kan van alles beloven toch? Ze hebben braaf stil achterop gezeten en we zijn toch nog ff over wat gravelpaden geknald onder het mom dat er geen andere mogelijkheden waren om in Olympia te komen waar we met een omweg van 3,5 uur na 4,5 uur rijden aankwamen  In Olympia troffen we puur toevallig een archeoloog aan op een Africa Twin die ons wel ff een sightseeing zou geven. Nog meer gravelpaden  om snel een overzicht te krijgen van het oude Olympische dorp waar de spelen ooit begonnen waren. De dames zullen het zich anders voorgesteld hebben, maar ja het museum was inmiddels gesloten (15:00 uur) en we hadden het hele stuk toch ook niet voor tjoema gereden.
Oh ja inmiddels heeft een van ons, we noemen geen namen maar hij rijdt op een GS Adventure met amper 16Kkm op de teller, een nieuwe nickname gekregen ‘de oliesjeik’. Zijn nog niet geheel ingelopen GS Adventure verstookt 0,5 ltr olie per 1.000 km.

Dag 12, 19 mei, West Poleponese, 295 km.
Vandaag stond er een gezamenlijke motorrun op de planning onder begeleiding van de Griekse politie. Doel was een foto-shoot van alle deelnemers met de atletiekbaan van de oude Grieken op de achtergrond. Na de fotoshoot een  rondleiding langs de opgravingen van het oude Olympia en het Olympisch museum. De rondleiding met gids had meer het karakter van een masterclass. Strikt half drie werden we het museum uitgestuurd, einde werktijd museum personeel.
Jan, Rob G en Bram namen een enerverende  route terug en Ilona die bij Bram achterop zat onderging het off-road rijden lijdzaam. Bij aankomst bij de ITT-locatie hebben we de motoren klaar gemaakt voor het vertrek op zondag ochtend. De GS’sen kregen weer de nodige olie toegediend en bij de Honda’s kreeg de kettingspanning aandacht.
Na het avondeten en de afsluiting van het ITT hebben we de koppen weer bij elkaar gestoken. Jan en Bram hadden het bijgestelde plan nog eens doorgerekend en zagen toch mogelijkheden om toch een rondje om de zee van Marmara te rijden.  De optie werd opnieuw in stemming gebracht en unaniem besloten we om het aanvankelijke plan toch weer op te pakken.

Dag 13, 20 mei van Kilini naar Kyriko, afstand 400 km.
Fred had zondag avond aangegeven het Suez-kanaal te willen zien. Hij had dit kanaal tijdens de aardrijkskunde les op de lagere school gezien en dat had op hem een ‘diepe’ indruk gemaakt. Na het afscheid van de kampbewakers werd er koers gezet naar Korinthe. Nadat Fred het kanaal met eigen ogen had gezien brak er een nieuw tijdperk voor hem aan met geraniums. Bij vertrek kreeg Rob G spontaan de bijnaam Rob Lips, nadat hij 5 mensen aan het werk had gezet om de sleutel van z’n twin te zoeken.  Na het kanaal werd er koers gezet richting Meteora. Onderweg eerst nog een overnachting in Chrysoupoli geregeld. Het hele dorp liep uit om die 6 Hollanders te bekijken en de motoren te bewonderen. Na een partijtje voetbal op het dorpsplein met de lokale jeugd het restaurant in voor een diner. Daar liepen we een Amerikaans echtpaar tegen het lijf die inmiddels 9 maanden met de fiets op huwelijksreis waren.

Dag 14, 21 mei van Kyriko naar Meteora 400 km.
De problemen met de beide GS’en , Jan olielekkage op de linker voetpakking en Rob B had inmiddels een nieuw setje remblokken achter er door gejaagd en z’n ABS bleef storingsmeldingen geven, hadden het doen besluiten om naar de BMW-dealer in Tessaloniki te gaan.Gezamenlijk eerst nog een oud klosster bezocht dat op de wereld erfgoed lijst staat.  Na het klooster zwaaiden Jan en de oliesjeik af richting Tessaloniki. Met z’n vieren de reis naar Meteora voortgezte. Onderweg nog een nieuwe  voor Fred z’n Alp gescoord, de Heidenau Scout was na nog geen 7.000 km op. Dit keer werd het een Bridgestone Trail Wing. De monteur wilde het wiel zonder te balanceren terugzetten in de Alp omdat een gespaakt wiel volgens hem niet te balanceren was. Uiteindelijk werd het wiel toch gebalanceerd waarbij het hulpstuk met de handleiding uit een doos werden getoverd. Kennelijk de eerste keer dat het gebruikt werd terwijl de balanceer machine niet echt nagelnieuw oogde. Bij Meteora hebben we kennis gemaakt met Dimitros, zoon van de eigenaar van het Meteora Guest-House. Dimitros toerde de omgeving op z’n scooter rond om klanten te werven. Toeval  wilde dat we inmiddels een reservering bij zijn vader hadden gemaakt. Zo maar wat uitspraken waar Dimitros niet alleen ons maar ook andere klnaten in het Guest-House continue lastig viel:
- You are Dutch people, dutch people are very nice;
- Come eat wuth us, my mother will cock veriy good /  special diner for you;
- You are good people, my mother baked very special coockies for you, the best.
Hhet ging de hele avond door en gaf alle aanwezige gasten zijn visie op de wereld weer. “Merkel not good”, “Russia’s drink very much alcohol, not good, etc etc. Vervolgens werden alle gasten ook nog langs een kast met allerhande boekjes geleid en prees hij zijn waar aan. Het verblijf en het eten was gelukkig beter dan z’n Engels en zijn kennis en inzicht van de wereld.

Mannen,

Ontzettend veel plezier. We hebben vrijwel dezelfde reis een paar jaar terug gedaan, inclusief Kosovo en Turkije. Ontzettend mooi.
Transfăgărășan is waarschijnlijk eind mei nog dicht, maar maakt dat iets uit? Parralel daaraan loopt de Transalpinas, een goed alternatief. 
Volgend jaar wordt het ITT rond 1 augustus georganiseerd in... Roemenië, waarschijnijk ind e omgeving van Sibiu. En dan is 'ie vast en zeker open!

Lees ook ff het verhaal van Michiel van Dam in de laatste ProMotor, daarin wordt de Transfăgărășan beschreven! (Moraal van dat verhaal: rij 'm niet in het weekeinde omdat dan heel Bucharest de Transfăgărășan in Daciaatjes bestormt!)

Transalpinas:
en.wikipedia.org/wiki/Transalpina_%28DN_67C%29

Transfăgărășan:
en.wikipedia.org/wiki/Transf%C4%83g%C4%83r%C4%83%C5%9Fan

Tip of the day... Niet te veel voorbereiden of plannen.

Gewoon alles over je heen laten gaan en geniet van de cultuur, natuur en de mensen om je heen.
Balkan, Turkije, Bulgarije (erg mooi!!!) en Roemenië zijn niet het einde van Europa. Laat staan van de Wereld!

PS: let vooral wél op scootertjes...

Super !!!

Heel veel plezier en geniet ervan !!

Mooi avontuur mannen, hele goeie reis toegewenst.

Spannend allemaal.

Ook leuk de posities  van Rob in het afgelopen MOW weekend.

Veel plezier gewenst mannen  Lijkt me een mooie reis en goed gezelschap 

Veel plezier heren!

Goede reis en veel plezier mannen!

Wat een fantastische trip mannen! Goede reis en heel veel plezier toegewenst!

Toffe trip!

_{(en eindelijk wat motorrrijders/ - reizigers gevonden die meer voorbereiden dan ik )}

Bram: gaan jullie nog naar de motorcamping in Bulgarije? (ja, ik weet dat ik dat in Google Earth moet kunnen zien maar dat lust m'n netbook niet  )

En echte koekoek heeft mij vanmorgen voor zessen al weten te wekken, gisteren weer voortreffelijk gereden, het was weer een dagje bochten en haarspelden.  Slovenië is een prachtig land met heel veel groen, de paarden lopen er zelfs los op straat. Vandaag gaat de tocht naar Mostar, het beloofd weer een mooie dag weer te worden, rond de 26 graden dus moeten we de motorkleding er maar op aanpassen. 

Maar wie stond er met een lege tank?  :

Ik weet wie!  : Heeft hij zoveel liter bij zich staat hij alsnog leeg  ;D

Heel veel plezier daar! De dagverslagen zijn tot heden jaloers makend dus keep up the good work 

_{(en eindelijk wat motorrrijders/ - reizigers gevonden die meer voorbereiden dan ik )}
Bram: gaan jullie nog naar de motorcamping in Bulgarije? (ja, ik weet dat ik dat in Google Earth moet kunnen zien maar dat lust m'n netbook niet  )

Om te kunnen zien waar we rijden, daar heb je Google Earth niet voor nodig 
De motorcamping zit volgens mij nog niet in de route. De detaillering door Bulgarije moeten we nog maken. Heb je de link nog voor me?
De route die we uiteindelijk gaan volgen zal mede bepaald worden op basis van hoe we door het Aziatisch deel van Turkije komen. Als we in tijdnood komen zal het meer een rechte lijn worden.

http://motosapiens.org/moto/?q=en/node/17

Motocamp Bulgaria, van 2 vrienden van ons.
Doug is een Amerikaan uit Alabama, en heeft heeeeeeel mooie en bizarre reizen gemaakt.
Denk: 1948 Indian, rondje rusland? Denk ook: 1969 Harley Panhead hardtail, rondje siberie.

Have fun, en laat vooral je planning in het duizend lopen!

Mooie trip! leuk verhaal ook, gaan we volgen 


@ Bram, weet je nog; "het lijkt wel of het ook in de achterband zit.."  :-X  helaas dus toch.. Sterkte met de wervels, rustig aan!

Blokje loopt verder goed?

De dames (Marja en Ilona) hebben ondertussen ook bijna hun koffers klaar. Wij vertrekken morgenvroeg per vliegtuig met een tussenstop in Wenen. In Athene staat een huurauto klaar die ons naar het ITT moet brengen. Moet vanmiddag alleen nog even naar de ANWB (landkaarten van Martin zijn verregend), dan naar Bleiswijk want daar staat nog een plastic zak met spullen klaar en of ik ook nog even de 2 point it boekje wil inpakken want die is Rob vergeten.... 

@ Bram, weet je nog; "het lijkt wel of het ook in de achterband zit.."  :-X  helaas dus toch.. Sterkte met de wervels, rustig aan!
Blokje loopt verder goed?

Zadel met Rob G gewisseld. Is harder en lijkt dat op een zadel van een RD04. Aanpassing van het zadel lijkt niet goed te zijn.
Blok loopt als de brandweer, tot op heden geen slag verkeerd  : Vooralsnog wissel ik de achterband niet. Heb nu twee keer met de gele kanarie van Jan gereden en en inderdaad het frame van de GS is merkbaar stijver en de voorkant duikt niet. Ik rij er nu net zo makkelijk off-road mee als met de AT. Aan het afstandelijke van de tele-lever moest ik wel ff wennen maar voelt inmiddels vertrouwd aan.

Zo, de dames zijn weer thuis.
Zondagochtend vroeg hebben we de mannen uitgezwaaid.
Samen hebben we 15 kilo extra bagage mee terug naar Nederland gekregen.
Nog bijna twee weken en dan komen ze weer thuis met fantastische verhalen!