Erin, eruit, erin, eruit, en weer erin. Hoop ik?

.
Mijn eerste motor was de geliefde rode Transalp. Nou ja, Tri-colore, voor dat ik hem overspoot omdat het kappenwerk gewoon versleten was en ik dus uit allerlei restdelen een nieuwe set moest samenstellen en die dus maar rood heb gespoten destijds. Maar na enkele jaren fijne avonturen en héél veel kilometers wilde ik méér en besloot ik hem weg te doen ten faveure van een NC700X + een XR600. Die laatste was een rampenbak waar ik precies 2 dagen lol van heb gehad, maar de NC700X was een fijne betrouwbare motor die ik jaren heb gehad. Uiteraard geen clubmotor, dus ik was clublid áf.
...tot de club besloot de NC toe te laten. Dus toen hoorde ik er weer een beetje bij.
Vorig jaar besloot ik mijn leven drastisch om te gooien, heb mijn exit gemaakt in de IT en ben bezig met de opleiding tot motorinstructeur. Daarbij kwam ik erachter dat zowel mijn NC als mijn zelf uit DLD geïmporteerde CB500 niet door de keuring komen bij het IBKI - ik moet minimaal 70pk mee brengen, een grotejongensmotor dus. Dat de CB technisch gezien wel A klasse is doet daar niets aan af.
Op advies van heel veel andere mensen kocht ik daarna een BMW RT uit 2012. Grote fout geweest. Ik bleef altijd maar onwennig op dat ding, heb hem puur op ratio gekocht en niet emotie en 6 maanden later zat ik er nog steeds met tegenzin op. Ik besloot dus de gok te nemen en heb hem weer verkocht. Als ik 8 uur per dag in het zadel ga zitten moet het wel iets zijn waar ik trots op ben en gelukkig van word. En aangezien de CB nog steeds geen optie is.... ben ik opnieuw gaan shoppen. Het moest weer een Honda worden, met voldoende accessoires en bagageruimte, vermogen en comfortabel genoeg voor dagelijks werk. De varadero kwam gelijk naar voren. Betaalbaar en voldoet aan alle eisen. En alhoewel een fijne, mooie motor, stond er maar ééntje al jarenlang bovenaan mijn droomlijstje. Sterker nog, die motor was dé motor die ik gelijk riep ooit te willen rijden tot ik mijn A nog maar aan het halen was. Helaas was hij toen net uit en kon ik hem niet betalen.
Daar kwam vorige week verandering in. Ik kwam een modelletje tegen met wat ervaring, goed in de spullen, wat klein werk nodig maar daar is de prijs ook naar geweest. En dus heb ik het budget tijdelijk opgerekt (ik ga om het gat te dichten helaas ook de CB van de hand doen, je moet wat over hebben voor je droomfiets) en heb ik het ding gekocht. Moest er 600km voor rijden maar dan heb je ook wat.
Dus, ik ben full circle gekomen:
Het is dus even wat vol op de oprit maar de witte BMW zal vanavond het veld alweer ruimen.
En nu heb ik mijn lesje wel geleerd. Honda is gewoon de beste

.