De groene (1994) rijdt nog goed en blijft een plezierige bike. Hij heeft nu wat meer dan een ton.
Een nieuwe was niet echt nodig maar kom... het mag toch wel eens
Hoewel ik niet graag afscheid neem van mijn trouwe metgezel die me toch probleemloos twee en half keer de wereld rond bracht. Mijn dank gaat dan vnl naar Ad Mies die mijn fiets van in den beginnen tot op vandaag perfect onderhouden heeft.
Voor het weekend ben ik hem gaan halen. Er staat nu zo'n grote "autoplak" op en dat ontsiert de hele design. Soit, politiekers zijn geen motards... zoveel is al jaren duidelijk.
Soms heeft dat voordelen maar in het geval van de imatriculatie kan je moeilijk zeggen dat er over nagedacht is. Overigens kan je dit formaat plaat ook voor een wagen krijgen. Ik vertel hier natuurlijk over Belgische toestanden.
Dit terzijde, zondag heb ik zo'n dikke 100 km op alle soorten terrein gereden, je moet ergens beginnen.
Starten doet hij iets anders dan de 20 jaar oude carbu. Het duurt net een ietsje langer eer de injectie aanslaat, zij het dat dit hooguit een halve seconde meer is. De motor bromt wat zwaarder en de ralenti ligt om en bij de 1500 toeren wat me hoog lijkt maar wat waarschijnlijk nodig is. Gedaan met zelf spelen met het mengsel, het toerental enz. Computers hebben nu de controle in handen... het plezier van het sleutelen aan de motor is gedaan.
De motor is vinnig en de injectie is goed regelbaar, hoewel het toch wennen is om de gashendel op de juiste aanslag te zetten. En natuurlijk grijpt zo'n nieuwe koppeling veel sneller aan. Het schakelen is een plezier, de vijfbak laat zich vlot bedienen en de nul valt bijna automatisch op zijn plaats. Leuke verschillen met de oude.
Wat wel plezierig is t.o.v. de vorige generaties is het koppel onderin. In vijfde kan ik een stuk langzamer rijden en trekt hij vanaf 1500 toeren vlot weer omhoog. Aan het koppel is aardig gewerkt. Het toerental kan ook iets hoger, wat vroeger 7000 RPM was is nu 8000. En de snelheid is dus ook hoger. De oude klokte af aan 160 en bij deze heb ik de naald (euh digitale teller) nog niet boven de 180 laten gaan... maar dat loopt vlot.
Overigens is een Alp geen machine om aan die snelheden te rijden, zelfs niet als het mag.
De windgevoeligheid is ook een héél stuk beter. De kuip is veel meer gestroomlijnd dan de oude brede bak. Vroeger had ik toch het gevoel van op een motorfiets te zitten, nu lijkt het dashboard eerder op dat van een dikke brommer. Ik zit ook meer in de motor dan erop. De rechtuit-stabiliteit is sowiezo beter.
En toch is er nog werk aan dit nieuwe concept. De achtervering is te strak (zeg maar te hard). Er zijn wel wat regelmogelijkheden maar dat wordt wat uitzoeken. Vering en demping zijn zeker niet optimaal en misschien moet ik de achtershock wel vervangen, zeker wanneer je met 2 rijdt moet het comfortabel zijn.
Vandaag verwacht ik de nieuwste regelbare MRA-spoiler... het standaard ruitje geeft weinig "uit de wind" . Ik mag hem testen van de fabrikant en beslissen of ik hem houd of niet.
Deze ruit is in de hoogte instelbaar en inclineerbaar wat het zou mogelijk maken de ideale windstream te maken. We zien wel of dit een tovermiddel is of niet.
Donderdag rijd ik naar Pirmasens in Duitsland naar Hepco & Becker en laat me daar 2 40 liter X-plorer en een 45 liter topcase monteren op een snel afneembare draagrack
Met 125 liter heb ik voldoende ruimte om enkele weken rond te toeren.
Dan rijd ik door naar de Monte Sibillini op de grens van Le Marche en Abruzze.
Dit is naast een prachtige rustige streek ook een motorparadijs.
Mijn partner komt na met de wagen en dus kunnen we daar ook eens serieus duo experimenteren. Als ik terug ben zal er zo'n 6 à 7000 km meer op de teller staan en zal ik toch wel wat ervaring hebben met de Alp 700 XL
En daar heb ik enkele weken de tijd om eens alles uit te testen. Natuurlijk gaat de camera mee zodat jullie mee kunnen kijken naar "het wat en hoe"
Wordt uiteraard vervolgd.
PS: Natuurlijk ben ik nu weer verplicht om 10 jaar bij de TCN te blijven.
Ik ben dan 71 en dan zal het waarschijnlijk wel "welletjes" geweest zijn.