An Christmas Carroll - Kerstviering bij het CMA

A Christmas Carroll ...

Gisteravond had ik mijn meest vreemde kerstavond-ervaring ooit. Vreemd is misschien niet het juiste woord, maar ik twijfel om 'interessant' te gebruiken. Dat de mensen die ik gisteren heb ontmoet, interessant waren, is echter een feit.

Wat is er gebeurd?

Een goede vriendin van Karinda en mij, TCN lid Gieneke Moerland, nodigde ons uit om een kerstviering bij te wonen bij het CMA. CMA betekent: Christian Motorcycle Association. Karinda en Gieneke zijn Christelijk opgegroeid waar je mij meer als een ‘Heiden’ kunt beschouwen. Ik zet de kerstboom ieder jaar op vanuit een diepe Germaanse traditie om de winterzonnewende te vieren; Karinda versiert de boom om de geboorte van Jezus Christus te vieren.

Maar aangezien naast onze wederzijdse liefde echte 'soul mates' zijn, is religie nooit een probleem tussen ons.

Ga nu lichtelijk off-topic, dus terug naar de CMA.

We reden met de auto 100 km naar het CMA clubhuis in Hardenberg waar zich een kleine menigte had verzameld rond een open vuur. De sfeer was gezellig, uitnodigend. Het is immers kerstavond, niet dan...? De groep bestond uit een breed scala van motorrijders. De meeste van hen met een uiterlijk waarvoor je gaag een blokje zou willen omlopen. Maar soms werkt een eerste indruk vertroebelend en dat bleek precies het geval bij het CMA.

Na te zijn uitgenodigd om binnen te komen, met een mok gevuld met warme chocolademelk en slagroom, begon de Eredienst. Iedereen werd verwelkomd door de voorzitter van CMA. Een band met 5 jonge jongens ( www.theservants.nl ; google on it) speelden muziek op een niveau dat mij verbaasde, écht zo goed, ondanks de religieuze teksten. Maar hun toewijding was geweldig.
Aangezien ik een 'Heiden' ben en kerken alleen professioneel bezoek (monumentenzorger…), heb ik  geen weet van de teksten, dus ik besloot om een laag (lees: stil) profiel te houden. Gelukkig zat ik ook helemaal achter in de zaal…. Maar als je met 2,04 m boven de groep uitsteekt, is het nogal moeilijk niet op te vallen ...

Na afloop van de dienst, ontstond er een interessant gesprek met de CMA man (volgens mij was zijn naam Jaap) naast me. "Ben je geschrokken?" Was zijn eerste vraag. Ik antwoordde: "Nou, er moet veel meer gebeuren voordat ik van iemand of iets schrik". Jaap vroeg door: “Is er iets gebeurd met je?” Nee, maar dank voor de belangstelling... Gelukkig is mij niets is mij overkomen.

Jaap vervolgt: "Maar we hebben een deur voor je open gezet"? Ik antwoordde: "Ik beschouw de warme, uitnodigende wijze waarop we hier zijn ontvangen, als een open deur. Maar als de open deur is bedoelt om me de weg te laten zien die door jullie is gekozen, moet ik helaas nee te zeggen".
Wat volgde, was een aangename discussie tussen twee die-hard motorrijders. Niet alleen over religie, of hoe religie te ervaren (ik zou zeggen: overleven… ). Maar aan het einde van ons gesprek was de belangrijkste conclusie dat mensen elkaar meer zouden moeten respecteren wat niet automatisch moet inhouden dat je het ook altijd met elkaar eens moet zijn.

Respect voor elkaar. Ongeacht religie, seksuele geaardheid, ras, politieke overtuiging, leeftijd, geslacht, enzovoort.

Gisteravond was de meest vreemde, maar ook de meest dankbare kerstavond die ik in de krap 40 jaar dat ik op onze mooie planeet mag rondlopen, heb mee mogen maken.

Met dit in het achterhoofd, wensen wij alle lezers een geweldig kerstfeest en een gezond, veilig, liefdevol en voorspoedig nieuw jaar.

Bernard & Karinda.

Leuk verhaal,
Het zal er op aarde inderdaad een stuk beter uitzien als er wat meer wederzijds respect zal zijn.
Gr Tinus